TIA? Hartinfarct? Nee, vallende kwartjes!

Tijdens de zwangerschap van mijn jongste dochter, vorige week is ze 16 geworden, deed ik een beetje raar. Nu doe ik wel vaker raar... Ik kreeg uitvalsverschijnselen aan de rechterkant van mijn lijf. En spraakproblemen. Ik sprak warrig en kon niet uit mijn woorden komen. Gelukkig was mijn man thuis en hij belde de huisarts. De huisarts besloot toch maar even een ambulance te bellen. We woonden toen nog in Baak en een ambulance in het dorp is toch een hele bezienswaardigheid. Terwijl ik op de brancard richting de ambulance werd gereden stond, voor mijn gevoel, het halve dorp bij ons in de straat. Wat heb jij dan? vroeg iemand. Ja, lekker belangrijk, ga weg man. Ik weet helemaal niet wat ik heb.

Toen ik in de ambulance lag hoorde ik een ambulancebroeder melden aan het ziekenhuis dat ik mogelijk een TIA had. Ik schrok me kapot. Met twee kinderen van 1 en 2 jaar en zes maanden zwanger van de derde gaan er dan allemaal doemscenario's door je hoofd. Na onderzoek is het ziekenhuis was het voor de neuroloog lastig om een diagnose te stellen. Men dacht aan hormoongevoelige migraine (uhm, moet je daar ook niet verschrikkelijk veel hoofdpijn bij hebben?) Samen met manlief weer huiswaarts gekeerd en daar moest ik het dan mee doen. Een MRI scan en een CT scan volgden een paar weken later en lieten geen bijzonderheden zien. Jarenlang had ik regelmatig van zulke vreemde aanvallen. Gelukkig kon ik ze meestal aan voelen komen en dook in snel mijn bed in. Het was onderdeel van mijn leven geworden...

In 2007 werd mijn vader ziek. Daar had ik last van. De wetenschap dat mijn vader binnen afzienbare tijd zou komen te overlijden vond ik moeilijk. In maart 2008 kwam ik bij de huisarts. Met enorme pijn op mijn borst en in mijn linkerarm. Gezien mijn zorgen om mijn vader was een hartinfarct niet vreemd. Opnieuw mocht ik een ritje met de ambulance maken. Aangekomen op de afdeling hartbewaking werd ik onderzocht. Ik bleek naast iemand te liggen die bij de zelfde organisatie werkte als ik. En als we het over ons werk hadden dan steeg onze hartslag meteen 🤔. Ook nu mocht ik na het onderzoek weer naar huis omdat men niets kon vinden.

Tja.... deze twee voorbeelden zijn voorbeelden van kwartjes die nu zijn gevallen. Het gevalletje TIA past prima in het beeld van mijn CVS en het gevalletje hartinfarct bleken mijn hardwerkende spieren te zijn die passen bij EDS.

De kwartjes blijven hier maar vallen... prikkelbare darm syndroom, pijnlijke ribben (op de foto was er niets te zien), trillende benen, tintelingen in mijn handen, pijn in mijn kaken bij het kauwen, het gevoel hebben dat je op een speldenkussen slaapt, concentratieproblemen, vergeetachtigheid (ooit werd ik de wandelende agenda van de afdeling genoemd, nu wandel ik rond met een agenda), krampen, niet kunnen lopen na het slapen vanwege pijn in mijn voeten, koude handen en voeten, angsten, desorientatie, peesontstekingen, hoofdpijnklachten, chronische bijholteonstekingen, wazig zien, depressies, overtollig littekenweefsel, krachtsverlies in mijn handen, pijn in mijn nek, schouders, ellebogen, rug, heupen, knieën en enkels, spierpijn, extreme vermoeidheid.

Het zijn er nog al wat, die kwartjes van mij, en dan heb ik nog niet eens alle kwartjes genoemd. Maar wat ben ik blij dat alle kwartjes nu eindelijk gevallen zijn!