Ik ben een oen...

Ja, echt wel. Ik ben een oen. Ik laat, met name 's morgens, vanalles uit mijn handen vallen en als ik het melkpak niet geopend krijg dan pak ik gewoon de volgende.
Ik ben een OEN. Open eerlijk en nieuwsgierig. Nieuwsgierig op een belangstellende manier en tja, open en eerlijk ben ik gewoon.

De ene oen bevalt me wel, de andere niet zo.

Laatst sprak ik Anna, ze vroeg hoe het met me ging. Ze dacht dat ik me wel vermaakte want de auto was vaak weg. En ik dacht: Hé, ANNA!!!! Altijd navragen, nooit aannemen. Er zijn hier in het huishouden 4 mensen met een rijbewijs, logisch dat die auto vaak weg is. En of ik me vermaak als ik met de auto weg ben? Nee, niet altijd. Vaak ben ik dan naar de revalidatie en ik vermaak me daar zeker, maar niet op de manier die ik zou willen.

Dus Anna.... gebruik ANNA!

En ach tja, iedereen heeft die verhalen over zijn neef, haar tante, de buurvrouw, de vriendin en oma. Allemaal hebben ze wat. En goedbedoeld wil iedereen het met je delen. Want als de therapie bij tante werkt en de vriendin goed reageert op de medicijnen dan hoeft dat niet te betekenen dat dat ook voor mij geldt. Iedereen heeft een goed advies voor je of oordeelt over je. Aan de buitenkant zie je immers niets. Nee, dat klopt. Niet iedere handicap is zichtbaar. En ik denk: Joh, laat wat vaker je OMA thuis. Oordelen, meningen en adviezen. We hebben ze allemaal. Ook ik. En we bedoelen het zo goed, maar soms....soms denk ik...

Laat wat vaker je OMA thuis!

Wellicht denk je nu, maak je niet dik, nou, ik maak me wel DIK. Denk ik kwaliteiten. Maar dat is best lastig als je de helft van de dag niet in staat bent om überhaupt wat uit te voeren. Trouwens daar wordt je echt dik van. Die weegschaal mijd ik tegenwoordig...

Dus maak je niet dik, of maak je juist DIK???

In mijn blog ben ik toch altijd aardig open. Heb ik geprobeerd uit te leggen wat Hypermobiel Spectrum Aandoening is en wat het voor mij betekent. Maar jeetje, lezen is ook een kunst. Soms vragen mensen mij heel belangstellend hoe het gaat en zeggen er dan bij: Je hebt toch dit of dat?  Dat heb ik gehoord of gelezen... maar vaak blijkt hetgeen wat ze hebben gehoord helemaal niet te kloppen. Ik gebruik medicijnen, onder andere oxycodon en diazepam. Daar voel ik me soms wel een beetje stoned van ( uh, ik voel me... ik ben het niet...) maar ik zou een ieder willen aanraden om eens LSD te gaan gebruiken. Als je het niet precies weet of misschien niet goed begrepen hebt, gebruik dan altijd LSD! Luisteren, samenvatten, doorvragen. Een echte aanrader en het scheelt mij weer 86 aandoeningen die ik zou hebben...

Gebruik wat vaker LSD!


Wat denk je nu na het lezen van mijn blog??? Heb je er een beeld bij? Denk je dat ik het meen? Of denk je nu iets heel anders bij over hoe ik me voel? Over wat ik doen? Over wie ik ben?

Hé, smeer wat vaker NIVEA. Niet invullen voor een ander.


De bovenstaande afkortingen OEN, OMA, ANNA, LSD, DIK en NIVEA zijn natuurlijk niet van mij, die heb ik gewoon eerlijk gejat...

Ik mis je....

Ik mis je. Ja, ik mis mezelf ook.
En ik mis je blog. Ja, die mis ik ook.

Maar jeetje, ik had er even de puf niet voor. Was aan het experimenteren met medicijnen. Niet zomaar hoor... uiteraard in overleg met de huisarts.

Ik was druk met mijn gezin. Kind 1 besloot te stoppen met haar stage, kind 2 werd bijna aangereden en kind 3 werd echt aangereden, belandde een paar weken later om een andere reden in het ziekenhuis (achter een ambulance aanrijden als je kind daarin ligt is echt niet grappig weet ik nu). De hond maakte innig contact met een auto en de kat verdween spoorloos om vervolgens na 10 weken te bedenken dat het bij ons in huis toch best fijn toeven is.

En ik was aan het revalideren. Nog steeds trouwens. Sinds augustus mag ik een aantal keren per week gezellig naar de poliklinische revalidatie. En dat vreet energie...

Dus... ik was er even niet. Maar onkruid vergaat niet, dus ik ben er weer....

Wordt vervolgd....