Het ' ik heb even geen zin' syndroom

De Dikke van Dale en Google  zijn mijn beste vrienden sinds ik blog. HMS of wel het hypermobiliteistssyndroom is een syndroom. Met de nieuwe normering  heet HMS geen HMS meer maar HSD of HSA (Hypermobiliteits Spectrum Aandoening).

Een syndroom is een combinatie van samenhangende verschijnselen waarvan de oorzaak (nog) niet bekend is, zoals het syndroom van Down en het Gilles de la Tourette syndroom.

Een spectrum is een kleurenreeks of een variërende reeks. Autisme Spectrum Stoornis is een voorbeeld van die variërende reeks.

Helder toch? Of niet? Eerlijk gezegd vind ik het allemaal best. Of iets nou een spectrum of syndroom heet, de situatie veranderd er toch niet door.

Vanmiddag had ik even last van het ' Ik heb even geen zin' syndroom. Oorzaak onbekend. Maar volgens mij superbesmettelijk want in ons huis leven een paar pubers die met enige regelmaat van de klok dezelfde symptomen hebben.

Toch zijn er wezenlijke verschillen tussen de volwassen variant en de puber variant. Het grootste verschil is dat in de volwassen variant het even geen zin al gauw weer plaats maakt voor hollen, vliegen, rennen, vallen, opstaan en weer doorgaan. De volwassen variant is echt een syndroom: oorzaak niet bekend.

De pubervariant kenmerkt zich door slungelig gedrag, in allerlei vormen op de bank hangen,  bij voorkeur voorzien van een mobieltje en het voortbrengen van geluiden als: Dat doe ik straks, daar heb ik geen zin in, ja... zohoo, moet ik nu alweer? Kan iemand anders dat niet doen? Echt een variërende reeks, een spectrum dus.. Mocht je pubers in huis hebben dan herken je het wel! Hier is de oorzaak wel bekend: het heet de puberteit. Dus dit kan nooit een syndroom zijn....

De pubervariant heet dus: Ik heb even geen zin spectrum aandoening. Het vervelende van die aandoening is dat ik er soms zo'n last van heb. Dan kun je praten als Brugman, en toevallig kan ik dat heel goed 😉. Maar ik word er soms zo moe van!!!  En dan heb ik er even geen zin meer in....

Gevolg is dat het  'Ik heb even geen zin' syndroom bij mij toeslaat of is het in dit geval een spectrum aandoening??? Ach, laat maar.... Ik heb er even geen zin meer in!!

Oeps....

Er wordt met enige regelmaat van de klok aan mij gevraagd wat ik nu het ergste of vervelendste vind; de pijn of de vermoeidheid.

De pijn is er en het went om continue pijn te hebben. Al is het natuurlijk niet fijn. De vermoeidheid vind ik vaak vervelender. Die kan ik niet beïnvloeden en tja, als je alles graag onder controle wilt hebben dan kan dat best een beetje lastig zijn. Maar het ergste vind ik de cognitieve problemen. Vaak wordt er niet bij stil gestaan dat die er ook nog bij horen.

Ik schreef er al eerder over. Ooit werd ik de wandelende agenda van de afdeling genoemd, nu wandel ik met de agenda. Maar dan moet je wel alles er in zetten en er in kijken....

Dus vergeet ik nog wel eens wat. Ik vergeet dat ik iets gevraagd of gezegd hebt. Ik zet de dingen terug op de verkeerde plek. En zo kom ik in de koelkast dingen tegen die daar niet horen of zoek ik me wezenloos naar iets wat op een bepaalde plaats moet staan en dan staat het er niet. Ik maai het gras, leeg de bak twee keer en plaats hem terug en bij de derde keer weet ik echt niet meer hoe die bak er nu op moet. Lastig...

Maar het vervelendste vind ik als ik iets normaal gesproken zonder na te denken zou doen en het nu vergeet.

Het overkwam me vanmorgen. We hebben een traditie, mijn zus en ik. En de traditie is dat we elkaar 's morgens vroeg met verjaardagen bellen. Onze opa en oma deden dat al toen wij nog klein waren. Wij hebben die traditie in ere gehouden.

Dan zingen we met het hele gezin Lang zal ze leven voor degene die jarig is. Nu onze kinderen wat ouder zijn komt er niet altijd van het zingen meer wat terecht maar we bellen wel.

Vandaag is mijn zus jarig. Normaal gesproken zou ik dan bellen. Gisteravond dacht ik er nog aan. Vanmorgen was ik het totaal vergeten. En ik voel me rot. Niet voor mezelf. Maar voor mijn zus. Want ze verdiend het om toegezongen te worden. Ze staat altijd en overal onvoorwaardelijk voor me klaar.

Dus lieve zus, ik zing je niet toe maar ik blog je toe! Lang zal je leven!! Ik wens je een hele fijne, zonnige verjaardag toe en tot zondag!