Ik ben niet ziek..

Jaja, ik zie je denken. Zit ze zo lekker van zich af te bloggen, heeft het over olifanten, intieme relaties, lepeltjes, tandwielen, de slappe lach en nu zegt ze dat ze niet ziek is.

Gistermiddag sprak ik voor het eerst uit tegen iemand dat ik ziek ben. En dat voelde vreemd, heel vreemd. En dan lig je in je lekkere warme bed en laat je die grijze hersencellen eens even lekker werken (ook weer zo lekker typisch CVS,  's nachts wakker liggen). En ik kon maar tot één conclusie komen. Ik ben niet ziek, ik heb een ziekte. Daarbij gaat het niet om het woord ziek of ziekte maar om de werkwoorden zijn en hebben. Ik ben het niet, ik het heb. En dat is voor mij een essentieel verschil.

Een goede schrijver weet dan meteen een leuk bokkesprongetje te maken naar het volgende voorbeeld of onderwerp. Maar aangezien ik geen schrijver ben kan ik mezelf heerlijk de vrijheid permitteren  door gewoon te schrijven dat ik het graag nog even over auto's wil hebben (mocht jij nu dat ene ludieke bokkesprongetje bedenken, dan hoor ik het graag, dan kan ik die alsnog even jatten)

Auto' s dus.

Vorig jaar reden we in een Toyota Prius, je weet wel. Zo één waarvan je de startknop indrukt. De sleutels gooi je gewoon naast je neer. Kwestie van gas geven, remmen en een beetje sturen. Powerknopje erop om af en toe iedereen voorbij te sjezen. Heerlijke auto. Zuinig ook. Weet precies hoe ie met zijn energie moet omgaan.

We hebben hem ingeruild. Voor een diesel. Een Opel Antara. Best een leuke bak, maar handgeschakeld.  Eerst de sleutels erin en dan moet je een diesel even voorgloeien. Dan kun je hem starten. Koppeling intrappen dan zet je hem in de versnelling.  Je blijft maar schakelen. Van een lage naar een hogere versnelling en weer terug. Geen powerknopje te bekennen. Als je hem flink op zijn staart trapt loopt ie wel lekker hoor. Maar bepaald niet zuinig. Niet echt efficiënt. En even wennen als je jaren in zo'n lekkere Toyota hebt gereden. Het vraagt om iets meer handelingen en iets meer geduld.

En als je mijn blog vaker hebt gelezen dan weet je waar ik nu heen wil.

Ooit was ik die Toyota Prius, nu ben ik de Opel.

Maar goed. Voor iedere auto geldt dat ie af en toe een inspectie nodig heeft, dat je de juiste brandstof erin gooit en dat ie een beetje onderhouden wordt zodat ie nog een tijdje mee gaat.

Dat geldt ook de voor de mens. Dus ga ik de volgende fase in. Ik ga op onderzoek uit en kijk naar wat voor mij het beste is. De eerste stap was al gezet door naar de reumatoloog te gaan. De tweede stap heb ik gezet door naar de sportschool te gaan en daar onder begeleiding te gaan sporten. De derde stap zet ik vanmiddag door naar de reumaconsulent te gaan. De vierde stap zet ik door woensdag samen met een vriendin naar Aquatherapie te gaan en de vijfde stap zet ik door donderdagavond naar een voorlichtingsavond van het ME/CVS pijncentrum te gaan.

Inmiddels sta ik weer in de vijfde versnelling....

Even afremmen en terugschakelen dus...