De peuterpuberteit. Als je kinderen hebt weet je meteen wat ik bedoel en anders heb je er vast weleens van gehoord. De peuterpuberteit gaat gepaard met de koppigheidsfase. Nee zeggen en zelf doen.
Ik zit zelf ook in de peuterpuberteit... Zelf doen, roep ik iedere keer. Nee zeggen vind ik wat lastiger. Van die peutertjes kan ik in dat opzicht nog heel wat leren.
De koppigheidsfase dus. Zelf doen. Mijn man en kinderen zijn in de afgelopen maanden aardig belast geweest met het doen van dingen voor mij. Zij vinden dat niet zo erg. Ik vind dat wel lastig. Boodschappen halen is zo'n dingetje. Dat heb ik altijd zelf gedaan. Hoogzwanger tilde ik nog de kratjes met boodschappen uit de auto. Geen probleem. Zelf doen. Maar een zware boodschappentas tillen lukt niet meer. En daarom moet er iemand met mij mee om boodschappen te doen.
Omdat mijn gezinsleden er inmiddels aan gewend zijn dat ze dat voor mij doen is er een soort automatisme ontstaan. Ze tillen alles voor me. Doen veel voor me. Maar ik kan ook echt nog wel wat zelf doen. Althans, mijn geest vindt dat. Dus roep ik elke keer heel hard: Zelf doen! En hoe lief ik het ook van ze vindt dat ze alles voor me willen doen, soms wil ik het gewoon zelf doen!
Dus laat mij maar lekker aanmodderen... Lekker puberen...Ik doe het lekker zelf... En wil het echt niet lukken dan ben ik heel dankbaar dat mijn gezin er voor me is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten